Nakita ko si Sandara Park sa Uno Magazine nung isang araw. Naipasa lang sa e-mail ang pictorials nya sa nasabing magazine. May caption pa na: nakapanlulugo..parang child pornography.. Anak namputa naman kasi. Wala na bang ibang babae sa mundo? Dati-rati nangongolekta ako ng mga magazine na gaya ng FHM at ng UNO pero ngayon, kung gusto ko lang ang nasa cover at tuwing 100 sexiest na lang ako bumibili. Nakakawalang gana na kasi. Hindi na rin ako magugulat kung isang araw ang bigla na lang nilang i-post dun ay si Mahal.
Napapunta ako sa aking mahal na alma mater kahapon lang. Medyo wala sa sched. ko ang pagpunta ko dun. Pero Damn! Na-realize ko kung gaano ko nami-miss ang mag-aral. Hindi ko maiwasan ang mag-reminisce sa bahay ko sa nakaraang apat na taon ko sa college.
Ang tamabayan, ang rooms, ang corridor, ang mabahong amoy ng pawis kapag kakatapos ng klase, ang impyernong gym, ang org., ang bulletin board (na hindi pa rin napapalitan hanggang ngayon), ang cr na palaging sarado sa oras na kailangan mong jumingle, ang cr na palaging nandyan para sumalo ng kung anu mang lalabas sa likuran ko ng hindi inaasahan (2nd floor North Building malapit sa EMSE), ang katangi-tanging yosihan sa loob ng campus a.k.a. the doghouse, ang iba’t ibang lugar na pinagyoyosihan ko (masarap maging pasaway!) ang fire exits, mga manyakis na kaklase, mga manyakis na prof, mga manyakis na katulad ko, drawing tables, naiiwang calculator, ang cr sa southwest 4th floor na kung saan iba ang pakiramdam ng pagyoyosi sa lugar na yun na hindi ko alam kung bakit, ang pinakamarumi ngunit pinakamasarap na kainan, ang cantunan, mga formula at equation sa dingding, palad, ilalim ng t-shirt, ngalangala ng katabi, at iba pang parte ng katawan na tatalaban ng pilot na sign pen, syempre ang yosihan sa tapat ng cantunan, ang turon, ang adams, ang likod ng sm manila, ang mga chicks sa c.e.u., ang turon ni manang, ang 664, ang anak ni 664, ang mga chikas sa p.l.m., ang inuman namin sa tanghaling tapat dahil sa nakakamatay na mahabang break time: JVC, ang beer garden, McDo, ang tulugan ng bayan: ang library na kung saan tsismisan ang unang unang kailangang gawin, ang mga O.T. at mga leakage, ang tech-pen, drawing paper, substance 24, test booklet, ang grupong south circle, ang pag-tawag sakin ng John Lloyd (pwera biro), ang plant visit a.k.a. outing, engineering lettering, inuman/overnight para sa “project,” ang canteen na may KUMAKAPIT na baho, ang bookstore na kailanman hindi naging kumpleto, ang kopyahan sa likod mismo ng prof., ang pagsingit ng mga notes sa ilalim ng test sheets, ang mga test sheets na may sagot na bago pa man magsimula ang exam, mga lasing na prof., pagpapantasya sa mga cheerleaders (sana ako na lang ang tagasalo!), mga kalasingan mong prof. mga prof. na nakasalalay ang pagpasa mo sa bilyar, pag-takas sa DLSS na subjects, ang kombinasyon ng yosi at kape sa doghouse, ang jampacked na doghouse dahil sa Dragonball Z, ang E-Forum na kumikita lang ata dahil sa mga estudyanteng nanunuod ng meteor garden (bibili ng isang bote ng mineral water tapos uupo na sabay mood ng meteor, ang kakapal ng mukha!), pagbili ng ticket ng NCAA para maka-absent sa P.E., Starbucks sa Letran, mga chikas sa Letran, mga chikas ng Lyceum, ang “Blue book” ni rose na lumalabas kapag enrollment at finals (mas mahal pag taga Letran), ang feeling ng exempted, ang feeling ng bagsak, concerts, fairs, foundation (walang kamatayang egg dropping at bridge making),ang feeling ng 3.00 sa subj. na inakala mong bagsak ka, ang feeling ng 5.00 sa subj. na inakala mong pasado ka, ang malaman mong g.c. ka na.
Sa mga magulang: papapasukin ninyo pa ba ang anak nyo sa Mapua? hhmmmm....
Waaaahhh! Tang ina! Sinong makapagsasabi na hindi ko nami-miss ang college.
Napapunta ako sa aking mahal na alma mater kahapon lang. Medyo wala sa sched. ko ang pagpunta ko dun. Pero Damn! Na-realize ko kung gaano ko nami-miss ang mag-aral. Hindi ko maiwasan ang mag-reminisce sa bahay ko sa nakaraang apat na taon ko sa college.
Ang tamabayan, ang rooms, ang corridor, ang mabahong amoy ng pawis kapag kakatapos ng klase, ang impyernong gym, ang org., ang bulletin board (na hindi pa rin napapalitan hanggang ngayon), ang cr na palaging sarado sa oras na kailangan mong jumingle, ang cr na palaging nandyan para sumalo ng kung anu mang lalabas sa likuran ko ng hindi inaasahan (2nd floor North Building malapit sa EMSE), ang katangi-tanging yosihan sa loob ng campus a.k.a. the doghouse, ang iba’t ibang lugar na pinagyoyosihan ko (masarap maging pasaway!) ang fire exits, mga manyakis na kaklase, mga manyakis na prof, mga manyakis na katulad ko, drawing tables, naiiwang calculator, ang cr sa southwest 4th floor na kung saan iba ang pakiramdam ng pagyoyosi sa lugar na yun na hindi ko alam kung bakit, ang pinakamarumi ngunit pinakamasarap na kainan, ang cantunan, mga formula at equation sa dingding, palad, ilalim ng t-shirt, ngalangala ng katabi, at iba pang parte ng katawan na tatalaban ng pilot na sign pen, syempre ang yosihan sa tapat ng cantunan, ang turon, ang adams, ang likod ng sm manila, ang mga chicks sa c.e.u., ang turon ni manang, ang 664, ang anak ni 664, ang mga chikas sa p.l.m., ang inuman namin sa tanghaling tapat dahil sa nakakamatay na mahabang break time: JVC, ang beer garden, McDo, ang tulugan ng bayan: ang library na kung saan tsismisan ang unang unang kailangang gawin, ang mga O.T. at mga leakage, ang tech-pen, drawing paper, substance 24, test booklet, ang grupong south circle, ang pag-tawag sakin ng John Lloyd (pwera biro), ang plant visit a.k.a. outing, engineering lettering, inuman/overnight para sa “project,” ang canteen na may KUMAKAPIT na baho, ang bookstore na kailanman hindi naging kumpleto, ang kopyahan sa likod mismo ng prof., ang pagsingit ng mga notes sa ilalim ng test sheets, ang mga test sheets na may sagot na bago pa man magsimula ang exam, mga lasing na prof., pagpapantasya sa mga cheerleaders (sana ako na lang ang tagasalo!), mga kalasingan mong prof. mga prof. na nakasalalay ang pagpasa mo sa bilyar, pag-takas sa DLSS na subjects, ang kombinasyon ng yosi at kape sa doghouse, ang jampacked na doghouse dahil sa Dragonball Z, ang E-Forum na kumikita lang ata dahil sa mga estudyanteng nanunuod ng meteor garden (bibili ng isang bote ng mineral water tapos uupo na sabay mood ng meteor, ang kakapal ng mukha!), pagbili ng ticket ng NCAA para maka-absent sa P.E., Starbucks sa Letran, mga chikas sa Letran, mga chikas ng Lyceum, ang “Blue book” ni rose na lumalabas kapag enrollment at finals (mas mahal pag taga Letran), ang feeling ng exempted, ang feeling ng bagsak, concerts, fairs, foundation (walang kamatayang egg dropping at bridge making),ang feeling ng 3.00 sa subj. na inakala mong bagsak ka, ang feeling ng 5.00 sa subj. na inakala mong pasado ka, ang malaman mong g.c. ka na.
Sa mga magulang: papapasukin ninyo pa ba ang anak nyo sa Mapua? hhmmmm....
Waaaahhh! Tang ina! Sinong makapagsasabi na hindi ko nami-miss ang college.
Post a Comment